Een onvergetelijke ervaring...

Hallo allemaal! :) 

Hier ben ik weer, na een kleine stilte. :) 

Dit is meteen ook mijn laatste berichtje, aangezien mijn avontuur er hier bijna opzit...
Als je de kans krijgt om een ervaring als deze mee te maken, grijp ze! Ik ben zo ontzettend blij dat ik dit heb kunnen doen. In deze drie maanden heb ik heel wat bijgeleerd en een koffer vol aan mooie herinneringen verzameld. Deze krijgen voor altijd een plaatsje in mijn hart!

Donderdag 30/04/2015

Donderdag was onze laatste dag op het VVOB-kantoor. We kregen die dag even de tijd om aan onze taken voor school te werken. Hoewel dit niet gemakkelijk was, aangezien heel de tijd de gedachte door mijn hoofd dwaalde dat het einde van mijn avontuur hier naderde.

Als verrassing en bedanking voor onze geweldige stage hier, zorgden we voor een heerlijke chocoladetaart die rond 15 uur werd geleverd. Weer een stapje dichter bij het afscheid... 

Als afsluiter gingen we na het werk samen met de medewerkers van VVOB iets eten, ons officieel afscheidsdinertje. Dit was op een heel gezellige locatie! Nadien besloten we nog even een stapje in de wereld te zetten. :)

Vrijdag 01/05/2015

Vrijdagochtend vertrokken we met de brommer naar Sihanoukville. Aangezien het aan het regenen was, vond dit vertrek pas plaats rond 10 uur. Nog geen half uurtje later hadden we een eerste keer pech... De Ambers hadden platte band, terwijl ze deze lieten maken, werd de Iphone van Amber gestolen. Ondanks deze tegenslag besloten ze met een minibusje de tocht naar Sihanoukville verder te zetten. Kevin en ik reden verder met de brommer...

Na een uurtje rijden, volgde er een andere tegenslag. Kevin en ik reden op het zandbaantje naast de asfaltbaan, toen er een brommer ons langs rechts inhaalde. Dit zorgde ervoor dat wij bruusk moesten remmen, waardoor we begonnen te slippen en onderuit gingen. Er kwamen mensen naar ons toe die ons naar een huisje brachten, zij wilden ons daar opereren, maar wij hadden er geen vertrouwen in en vroegen of ze de ambulance konden bellen. Ze brachten ons naar een health klinic 2 minuutjes verderop, waar we konden wachten op de ambulance. Ondertussen had ik reeds de Ambers gebeld, zij waren op weg naar ons. We moesten een uur wachten eer de ambulance arriveerde, nadien brachten ze ons samen met de Ambers naar het Calmette ziekenhuis in Phnom Penh.

Daar werden onze schaafwonden heel bruut gereinigd. Ik kreeg een 5-tal verdovingsspuiten in mijn knie (die verschrikkelijk veel pijn deden) en werd nadien aan mijn knie genaaid, hoewel de verdoving nog niet 100% werkte... Ook Kevin werd genaaid aan zijn knie en aan zijn heup. Nadien mochten we het ziekenhuis verlaten en keerden we terug naar onze guesthouse. Daar besloten we om zelf onze wonden te reinigen aangezien deze nog heel vuil waren.

's Avonds gingen we een lekkere wrap gaan eten aan de Riverside. Maar aangezien we beiden nog steeds veel pijn hadden aan onze knie, besloten we die avond nog naar het SOS International Hospital te gaan om al onze wonden te laten nakijken. Daar werden onze schaafwonden verder gereinigd en namen ze foto's van onze knie. De dokter besloot ons door te sturen naar het Royal Phnom Penh Hospital, aangezien er daar een gespecialiseerde dokter is en omdat ze daar een MRI konden nemen. Ondertussen was het reeds 1.30 uur toen we de taxi naar het ander ziekenhuis namen.

Zaterdag 02/05/2015

Om 5 uur 's ochtends werden er nogmaals platen genomen van onze knie in het Royal Phnom Penh Hospital. Na een slapeloze nacht, werd er 's morgens een MRI scan genomen. Ze besloten om zowel Kevin zijn knie als mijn knie opnieuw te naaien. Bij mij gebeurde deze operatie zaterdagavond. Ik kreeg een epiderale verdoving, mijn knie werd weer opengemaakt, gereinigd (er zaten nog steentjes in) en nadien weer dichtgenaaid.

Aangezien deze verdoving pas na 6 uur volledig uitgewerkt was, kon ik die nacht toch al iets meer slapen.

Zondag 03/05/2015

Zondagochtend werd Kevin zijn knie opnieuw genaaid. Die dag heb ik een hele dag doorgebracht in mijn bed. Ik slaagde er niet in om mijn been te verplaatsen, waardoor ik helemaal niet uit bed geraakte... Gelukkig waren onze lieve vriendjes er, om ons wat gezelschap te houden! :)

Maandag 04/05/2015

Onze laatste volledige dag in Cambodja... Ik had me onze laatste dagen hier toch wel helemaal anders voorgesteld, maar er is niets aan te doen. Die dag slaagde ik erin om me te verplaatsen met een karretje als ondersteuning. Tegen 's avonds had ik dit karretje zelfs niet meer nodig! Ik moet toegeven dat ik toch wel heel blij was. :)

's Avonds kregen we bezoek van onze vriendjes hier in Cambodja! Dit was ook meteen het moment, waarop we afscheid moesten nemen van hen...

Dinsdag 05/05/2015

Dinsdag was onze allerlaatste dag in Cambodja... Toen ik hieraan dacht, kwamen er toch enkele traantjes tevoorschijn. Om 17 uur kwamen Karolina en Mono van VVOB onze bagage brengen en brachten ze ons naar de luchthaven. Voor Kevin werd er telkens een rolstoel voorzien aangezien hij nog steeds veel pijn had en nog niet te been was. En zo vertrokken we op weg terug naar België...

Onze eerste vlucht was tot in Vietnam, deze was om 20.30 uur.
In Vietnam vertrok onze volgende vlucht om 23 uur naar Parijs. Tijdens deze vlucht zaten Kevin en ik in de business class, zodat we onze benen konden strekken. Dit was nodig aangezien geen van ons beiden zijn been reeds kon plooien. Dankzij deze plaatsen hebben we toch een beetje kunnen slapen op het vliegtuig. :)

Woensdag 06/05/2015

Woensdag kwamen we aan in Parijs. Daar namen we de TGV naar Brussel. Aangezien de TGV een 50 minuten vertraging had, kwamen we rond 13.30 uur aan in Brussel. Daar werd ik opgewacht door mijn ouders, broer, zus en liefje. We namen samen de trein naar Dendermonde waar mijn allerliefste nichtje mij stond op te wachten. :)

Na een bezoekje aan mijn oma keerden we huiswaarts. Daar kreeg ik 's avonds onverwacht bezoek van al mijn lieve chirovriendjes, die aan het raam stonden te zingen met een groot spandoek! :) Niet veel later kwamen ook mijn grootouders, tantes, nonkels en neefjes en nichtjes langs. Jammer genoeg moesten zij na enkele uurtjes weer vertrekken, aangezien ik een afspraak had bij de dokter om alles nog eens extra te laten controleren. Gelukkig zag alles er goed uit! :)

Einde van deze ervaring...

Natuurlijk was ik heel blij om iedereen terug te zien en heb ik hen allemaal gemist! En toch... deze ervaring is ééntje die ik nooit zal vergeten. Ik heb ontzettend veel bijgeleerd, nieuwe vrienden leren kennen, mooie landschappen en culturen gezien, nieuwe inzichten gekregen...

Ik ben ontzettend blij dat ik de kans heb gekregen om dit te mogen doen! Het zal nog even duren voor ik alles weer gewoon ben in ons Belgenlandje. :)

See you soon Cambodia! :) 

Veel liefs, 

Steffie